Waar hemel en aarde elkaar raken
Blijf op de hoogte en volg Floor en Janne
09 April 2014 | China, Zham
Lieve, lieve vrienden en familie,
Op 15 minuten afstand van de grens naar Nepal, willen we nog graag onze week in het heilige land Tibet met jullie delen. Stiekem hopend dat we op onze blog dan de mooie Tibetaanse vlag te zien krijgen, maar zelfs Waarbenjij.nu beschouwt Tibet schijnbaar echt als China...
Vlak nadat Floor het vorige verslag lanceerde, vertrokken we naar het treinstation in Chengdu. Maar niet voordat we afscheid genomen hadden van Alex. We hadden leuke dagen met hem achter de rug en na alle gezelligheid scheidden onze wegen. Een nieuw avontuur stond op ons te wachten. En wat voor een avontuur.. Maar zoals dat hoort bij dingen die je heel graag wilt of waar je je heel erg op verheugd, moest er eerst een klein beetje worden afgezien: 48 uur in de trein. Dat is lang, echt lang.
Met vier anderen Chinezen zaten we op de twee onderste hardsleepers. Ze speelden kaart, aten de meest bijzondere vleesgerechten uit Tupperware-bakjes en spuugden hun zonnebloempitschilletjes vrolijk in het rond. Na de eerste nacht stegen we in een rap tempo tot zelfs boven de 5000 meter en met de verwarming aan, kwamen we soms zuurstof te kort.
Maar dit viel allemaal totaal in het niet bij het onwerelds mooie uitzicht wat we bij het ontwaken de tweede treindag door de raampjes konden zien. Een donker geel, uitgedroogd landschap met glooiende bergen waarop kleine berggeiten, kuddes met yaks, traditioneel gekleden Tibetaanse landwerkers en zelfs dartelende antilopen graasden en ploegden. We keken onze ogen uit.
's Avonds aten we met Guy en Harriette in de dinerwagon. Samen met dit Londense stel en een lichtelijk gestoorde, van oorsprong, Chinese vrouw vormden wij deze week een vijfledige groep onder leiding van Dadon, een jonge, ontzettend lieve en bescheiden Tibetaanse, vrouwelijke gids. Ze ontving ons, voorzichtig glimlachend, met Tibetaanse sjaals die ze ons omhing. 'Welcome to Tibet!' zei ze. Met z'n allen in een modern wit tourbusje reden we tussen de aan weerszijde staande lantaarnpalen waarop keer op keer twee Chinese vlaggen bevestigd zijn, het oude centrum van Lhasa binnen. Onze mond viel open van wat we zagen. Lhasa is prachtig! De traditionele Tibetaanse huizen, de handel op straat, maar vooral de prachtig gekleden mensen. Voornamelijk de vrouwen zien er prachtig uit: dikke en lange jurken van yakwol, enorme kettingen met turkoois, grote gouden oorbellen en beeldschone gezichten. Aan hun rok hangt vaak een heerlijk kind met een bruine snoet en verweerde rode wangen.
Ons hostel lag in Barkhor Square vlakbij de Jokhang tempel en tussen de grote stroom pelgrims wandelden we naar het centrale plein waaraan de tempel ligt. Veel pelgrims hebben honderden kilometers bidden afgelegd om deze tempel de bereiken. Maar niet zoals wij het 'bidden' kennen uit het christendom. Het Tibetaans boeddhistisch bidden is fysiek inspannend. Met klompjes aan hun handen en kussens voor hun knieën heffen ze hun handen boven het hoofd, daarna gesloten voor hun hart om daarna naar de aarde te knielen en languit op de grond te schuiven. Tergend langzaam komen ze stukje voor stukje dichter bij hun einddoel. Het is indrukwekkend om te zien en vooral om er tussen te lopen.
De eerste dag bezochten we de Drepung en Sera kloosters. Op weg daar naartoe in de taxi, reden we opeens langs het Potala Paleis. Vanaf het dak van ons hostel hadden we het joelend al zien liggen, maar nu waren we zo dichtbij!
De twee kloosters waren prachtig! Heel groot, eigenlijk een soort van gemeenschappen of dorpjes waar nu zo'n 800 monniken wonen. Een hele reeks aan boeddha's, Tara's, Lama's en Protectors kwamen voorbij. Onze gids wist alles tot in detail en kon enorm veel vertellen. De sfeer in de kloosters, de monniken en vooral de grote hoeveelheid Tibetanen die er kwam om yakboter te offeren, maakten het bezoek aan de kloosters voor ons onvergetelijk.
Op dag twee in Lhasa stond het Potala Paleis op het programma. Een beetje zenuwachtig arriveerden we op de parkeerplaats naast het paleis. Misschien wordt het wat eentonig, of zijn er gewoon geen woorden voor, maar wat was dit mooi. Het was niet te bevatten dat we voor het paleis en de woonplek van de 5e t/m de 14e Dalai Lama stonden. Onze gids vertelden enorm veel, wat ik niet allemaal zal opschrijven, maar het was heel bijzonder om de treden te bestijgen en het paleis van binnen te zien. We mochten geen foto's maken, maar we zagen naast de grote hoeveelheid boeddha's, onder anderen de studeerkamer en de meditatieruimte van de huidige Dalai Lama waar hij als kind en jong mens verbleef. Voor degene die Seven Years In Tibet gezien hebben: in dat decor liepen wij met grote ogen rond. (Voor degene die de film niet gezien hebben: kijk het!).
Maandag verlieten we in alle vroegte het mooie Lhasa. Enigszins weemoedig omdat we een plek verlieten die niet makkelijk opnieuw te bezoeken is. De toekomst van Tibet is echter zo onzeker.
Langs het heilige Yamdrok-lake en nog veel meer mooie bezienswaardigheden kwamen we 's avonds aan in Shigatze. In een oud hotel sliepen we een nachtje. 's Avonds spraken we leuk met Dadon over Nederland, het schoolsysteem, wanneer je trouwt, kinderen krijgt, wat voor een studies er zijn. Veel bleek overeen te komen met het land waar zij in opgroeide. Het feit dat het hoogste punt in Nederland niet verder komt dan 400 meter, was voor haar onbegrijpelijk, helemaal toen we vertelden dat een groot deel van Nederland onder zeeniveau ligt. Zelf is ze in haar leven 1 keer uit Tibet geweest, in Chengdu. Als Tibetaan krijg je lastig een visum voor het buitenland, maar graag zou ze natuurlijk naar India gaan. Konden we haar maar meenemen de grens over..
Dinsdag 8 april zaten we lang in de auto naar, jaja, de Mount Everest. Met muziek op keken we tien uur lang naar het prachtige landschap, de yaks, de herders en de kleine bergdorpen.
's Avonds arriveerden we bij een tentenkamp. Niet hét tentenkamp, maar een groot vierkant van ruime tenten met yakwol en een klein kacheltje er in, omringd door hoge bergen met als top-view de Everest.
Lieve Tibetaanse gastvrouwen maakten pannenkoeken voor ons, zorgden voor heel veel dekens en warmte van de kachel. Het was een warm welkom! Een kleine baby van een paar maanden spartelde met blote billen in een enorme rieten mand. We waren echt in een andere wereld beland.
Na een koude nacht van tenminste min 10, poetsten we de volgende ochtend onze tanden voor een met zon overgoten Mount Everest. We dankten de gastvrouwen en in het busje reden we de laatste tien minuten naar het echte tentenkamp. Op 5200 meter met ijskoude en snijdende wind stonden we hijgend en vol verwondering pal voor de hoogste plek in de wereld. Almost on top of the world! Vlak voor ons stonden vijf donkergroene tentjes de wapperen in de wind. Daarin lagen de stoere klimmers die een dezer dagen de lange klim zullen wagen.
We hingen onze Tibetaans gebedsvlag bij alle andere vlaggen. Onze namen op de witte vlag zijn nu vereeuwigd op deze plek.
Na volop genoten te hebben, snelden we ons naar de warme bus. Een (opnieuw wonderlijk mooie) rit van zeven uur bracht ons op de plek waar we nu zijn: Zhangmu. Tibet ligt eigenlijk achter ons want dit grensdorp is voornamelijk Nepalees. Morgenochtend nemen we afscheid van Dadon en de driver en verlaten we het mooiste land dat we ooit gezien hebben.
We hebben genoten van de vriendelijkheid en de zachtheid van de Tibetaanse bevolking. Waar de Chinezen soms afstandelijk en gesloten waren, was Tibet als een warm bad. Mensen knikten en lachten hun breedste glimlach. De Tibetanen maken contact en naast de prachtige natuur, zorgt dat letterlijk, maar vooral figuurlijk voor het toppunt van onze reis. Ondanks de overheersende Chinese macht, de geschiedenis en de verbannen Dalai Lama, ogen de mensen vredig en gelukkig. Misschien is dat wel de kracht van hun rotsvaste geloof.
Zoals de Dalai Lama in zijn voorwoord in de LonelyPlanet schrijft: 'Bezoek Tibet, beleef het land, de cultuur en de mensen. Deel daarna uw eigen ervaringen, uw eigen bevindingen van ons land met de mensen thuis.'
Welnu, hierbij onze zevendaagse ervaringen uit Tibet. Het was geweldig en we hebben tot in onze bevroren tenen genoten van alles wat we zagen, roken en voelden.
Lieve groeten,
Janne en Floor
Op 15 minuten afstand van de grens naar Nepal, willen we nog graag onze week in het heilige land Tibet met jullie delen. Stiekem hopend dat we op onze blog dan de mooie Tibetaanse vlag te zien krijgen, maar zelfs Waarbenjij.nu beschouwt Tibet schijnbaar echt als China...
Vlak nadat Floor het vorige verslag lanceerde, vertrokken we naar het treinstation in Chengdu. Maar niet voordat we afscheid genomen hadden van Alex. We hadden leuke dagen met hem achter de rug en na alle gezelligheid scheidden onze wegen. Een nieuw avontuur stond op ons te wachten. En wat voor een avontuur.. Maar zoals dat hoort bij dingen die je heel graag wilt of waar je je heel erg op verheugd, moest er eerst een klein beetje worden afgezien: 48 uur in de trein. Dat is lang, echt lang.
Met vier anderen Chinezen zaten we op de twee onderste hardsleepers. Ze speelden kaart, aten de meest bijzondere vleesgerechten uit Tupperware-bakjes en spuugden hun zonnebloempitschilletjes vrolijk in het rond. Na de eerste nacht stegen we in een rap tempo tot zelfs boven de 5000 meter en met de verwarming aan, kwamen we soms zuurstof te kort.
Maar dit viel allemaal totaal in het niet bij het onwerelds mooie uitzicht wat we bij het ontwaken de tweede treindag door de raampjes konden zien. Een donker geel, uitgedroogd landschap met glooiende bergen waarop kleine berggeiten, kuddes met yaks, traditioneel gekleden Tibetaanse landwerkers en zelfs dartelende antilopen graasden en ploegden. We keken onze ogen uit.
's Avonds aten we met Guy en Harriette in de dinerwagon. Samen met dit Londense stel en een lichtelijk gestoorde, van oorsprong, Chinese vrouw vormden wij deze week een vijfledige groep onder leiding van Dadon, een jonge, ontzettend lieve en bescheiden Tibetaanse, vrouwelijke gids. Ze ontving ons, voorzichtig glimlachend, met Tibetaanse sjaals die ze ons omhing. 'Welcome to Tibet!' zei ze. Met z'n allen in een modern wit tourbusje reden we tussen de aan weerszijde staande lantaarnpalen waarop keer op keer twee Chinese vlaggen bevestigd zijn, het oude centrum van Lhasa binnen. Onze mond viel open van wat we zagen. Lhasa is prachtig! De traditionele Tibetaanse huizen, de handel op straat, maar vooral de prachtig gekleden mensen. Voornamelijk de vrouwen zien er prachtig uit: dikke en lange jurken van yakwol, enorme kettingen met turkoois, grote gouden oorbellen en beeldschone gezichten. Aan hun rok hangt vaak een heerlijk kind met een bruine snoet en verweerde rode wangen.
Ons hostel lag in Barkhor Square vlakbij de Jokhang tempel en tussen de grote stroom pelgrims wandelden we naar het centrale plein waaraan de tempel ligt. Veel pelgrims hebben honderden kilometers bidden afgelegd om deze tempel de bereiken. Maar niet zoals wij het 'bidden' kennen uit het christendom. Het Tibetaans boeddhistisch bidden is fysiek inspannend. Met klompjes aan hun handen en kussens voor hun knieën heffen ze hun handen boven het hoofd, daarna gesloten voor hun hart om daarna naar de aarde te knielen en languit op de grond te schuiven. Tergend langzaam komen ze stukje voor stukje dichter bij hun einddoel. Het is indrukwekkend om te zien en vooral om er tussen te lopen.
De eerste dag bezochten we de Drepung en Sera kloosters. Op weg daar naartoe in de taxi, reden we opeens langs het Potala Paleis. Vanaf het dak van ons hostel hadden we het joelend al zien liggen, maar nu waren we zo dichtbij!
De twee kloosters waren prachtig! Heel groot, eigenlijk een soort van gemeenschappen of dorpjes waar nu zo'n 800 monniken wonen. Een hele reeks aan boeddha's, Tara's, Lama's en Protectors kwamen voorbij. Onze gids wist alles tot in detail en kon enorm veel vertellen. De sfeer in de kloosters, de monniken en vooral de grote hoeveelheid Tibetanen die er kwam om yakboter te offeren, maakten het bezoek aan de kloosters voor ons onvergetelijk.
Op dag twee in Lhasa stond het Potala Paleis op het programma. Een beetje zenuwachtig arriveerden we op de parkeerplaats naast het paleis. Misschien wordt het wat eentonig, of zijn er gewoon geen woorden voor, maar wat was dit mooi. Het was niet te bevatten dat we voor het paleis en de woonplek van de 5e t/m de 14e Dalai Lama stonden. Onze gids vertelden enorm veel, wat ik niet allemaal zal opschrijven, maar het was heel bijzonder om de treden te bestijgen en het paleis van binnen te zien. We mochten geen foto's maken, maar we zagen naast de grote hoeveelheid boeddha's, onder anderen de studeerkamer en de meditatieruimte van de huidige Dalai Lama waar hij als kind en jong mens verbleef. Voor degene die Seven Years In Tibet gezien hebben: in dat decor liepen wij met grote ogen rond. (Voor degene die de film niet gezien hebben: kijk het!).
Maandag verlieten we in alle vroegte het mooie Lhasa. Enigszins weemoedig omdat we een plek verlieten die niet makkelijk opnieuw te bezoeken is. De toekomst van Tibet is echter zo onzeker.
Langs het heilige Yamdrok-lake en nog veel meer mooie bezienswaardigheden kwamen we 's avonds aan in Shigatze. In een oud hotel sliepen we een nachtje. 's Avonds spraken we leuk met Dadon over Nederland, het schoolsysteem, wanneer je trouwt, kinderen krijgt, wat voor een studies er zijn. Veel bleek overeen te komen met het land waar zij in opgroeide. Het feit dat het hoogste punt in Nederland niet verder komt dan 400 meter, was voor haar onbegrijpelijk, helemaal toen we vertelden dat een groot deel van Nederland onder zeeniveau ligt. Zelf is ze in haar leven 1 keer uit Tibet geweest, in Chengdu. Als Tibetaan krijg je lastig een visum voor het buitenland, maar graag zou ze natuurlijk naar India gaan. Konden we haar maar meenemen de grens over..
Dinsdag 8 april zaten we lang in de auto naar, jaja, de Mount Everest. Met muziek op keken we tien uur lang naar het prachtige landschap, de yaks, de herders en de kleine bergdorpen.
's Avonds arriveerden we bij een tentenkamp. Niet hét tentenkamp, maar een groot vierkant van ruime tenten met yakwol en een klein kacheltje er in, omringd door hoge bergen met als top-view de Everest.
Lieve Tibetaanse gastvrouwen maakten pannenkoeken voor ons, zorgden voor heel veel dekens en warmte van de kachel. Het was een warm welkom! Een kleine baby van een paar maanden spartelde met blote billen in een enorme rieten mand. We waren echt in een andere wereld beland.
Na een koude nacht van tenminste min 10, poetsten we de volgende ochtend onze tanden voor een met zon overgoten Mount Everest. We dankten de gastvrouwen en in het busje reden we de laatste tien minuten naar het echte tentenkamp. Op 5200 meter met ijskoude en snijdende wind stonden we hijgend en vol verwondering pal voor de hoogste plek in de wereld. Almost on top of the world! Vlak voor ons stonden vijf donkergroene tentjes de wapperen in de wind. Daarin lagen de stoere klimmers die een dezer dagen de lange klim zullen wagen.
We hingen onze Tibetaans gebedsvlag bij alle andere vlaggen. Onze namen op de witte vlag zijn nu vereeuwigd op deze plek.
Na volop genoten te hebben, snelden we ons naar de warme bus. Een (opnieuw wonderlijk mooie) rit van zeven uur bracht ons op de plek waar we nu zijn: Zhangmu. Tibet ligt eigenlijk achter ons want dit grensdorp is voornamelijk Nepalees. Morgenochtend nemen we afscheid van Dadon en de driver en verlaten we het mooiste land dat we ooit gezien hebben.
We hebben genoten van de vriendelijkheid en de zachtheid van de Tibetaanse bevolking. Waar de Chinezen soms afstandelijk en gesloten waren, was Tibet als een warm bad. Mensen knikten en lachten hun breedste glimlach. De Tibetanen maken contact en naast de prachtige natuur, zorgt dat letterlijk, maar vooral figuurlijk voor het toppunt van onze reis. Ondanks de overheersende Chinese macht, de geschiedenis en de verbannen Dalai Lama, ogen de mensen vredig en gelukkig. Misschien is dat wel de kracht van hun rotsvaste geloof.
Zoals de Dalai Lama in zijn voorwoord in de LonelyPlanet schrijft: 'Bezoek Tibet, beleef het land, de cultuur en de mensen. Deel daarna uw eigen ervaringen, uw eigen bevindingen van ons land met de mensen thuis.'
Welnu, hierbij onze zevendaagse ervaringen uit Tibet. Het was geweldig en we hebben tot in onze bevroren tenen genoten van alles wat we zagen, roken en voelden.
Lieve groeten,
Janne en Floor
-
09 April 2014 - 20:47
Xander:
Goed bezig!! GE-WEL-DIG!! -
09 April 2014 - 22:08
Renske:
Wat een prachtige dag hebben julli in Tibet beleefd! Wow! Veel plezier in Nepal! -
10 April 2014 - 14:57
Nikki:
Hebben jullie weer stiekem zitten roken? Haha nee grapje, echt super mooi geschreven! Super leuk hoe jullie ons mee nemen in jullie geweldige avonturen. Dit moet je gaan uitgeven! Ik wil elke avond voor het slapen gaan wel zo'n leuk verhaal van mijn lieve vriendinnetjes!
Dikke kus -
11 April 2014 - 14:01
Nynke Chepers:
Wat ben ik dicht bij jullie kunnen komen in mijn herinnering door jullieverhaal,
jullie belevenissen en jullie foto's.
Daadwerkelijk tussen " hemel en aarde " !
Nu het Hinduistise en Boedistische Nepal! Heb het goed met elkaar, liefs oma Nynke -
11 April 2014 - 20:04
Selma:
Kippenvel en traantjes in mijn ogen dames! -
11 April 2014 - 21:01
Lielie:
Lieve Floor en Janne,
Wat moet dit prachtig zijn geweest. Jullie verhaal, de manier waarop jullie het beschrijven, we zijn ontroerd. Dank jullie wel! Knuffel en nog een mooie tijd in Nepal! LenL -
11 April 2014 - 23:17
De Leuke:
Wat een ontroerend mooi belevenissen! Dankzij jullie prachtig beschreven indrukken, reizen wij mee met onvergetelijke avonturen. Geweldig!! Heel veel plezier tijdens het vervolg. Met uitzicht op een bloeiend koolzaadveld, sturen we jullie een zonnige voorjaarskus vanaf de Leuke. Annemarie belde zo juist en bedankt voor jullie kaart.
-
11 April 2014 - 23:22
Laurien:
Wow! Wat een geweldige verhalen! Echt super om te lezen. Heel bijzonder allemaal. Ik wens jullie nog een hele fijne tijd samen in Nepal.
Heel veel liefs,
Laurien -
11 April 2014 - 23:41
Oma Swalmen:
Zojuist,23.30, uur deze mail van Mamma doorgestuurd, gelezen. Ik heb er geen woorden voor. Hoe kunnen jullie al deze indrukken verwerken? Hebben jullie voldoende warme kleren ? Waren jullie voorbereid op die kou ?Nu ga ik de foto,s bekijken Ik hoop na al deze indrukwekkende indrukken, te kunnen slapen.Fijn, dat jullie het samen zo goed hebben. Heel veel liefs en dikke zoenen Oma -
12 April 2014 - 09:22
Marion Serné :
Wat een prachtige beschrijving van jullie reis; het voelt zo heel dichtbij. Ik ga Seven years in Tibet snel weer kijken! Heel veel plezier en geniet van Nepal!
Veel liefs, Marion -
12 April 2014 - 18:52
Maria:
Indrukwekkend, jullie met de Mount Everest op de achtergrond en al die andere foto's en jullie verhaal!!!!!!!!!!!!!
Het blijft genieten om jullie op deze manier te volgen.
Liefs en een knuffel
M & M -
13 April 2014 - 18:56
Alie:
Heb al jullie reisverslagen gevolgd! Deze laatste was indrukwekkend!!!!!! Geweldig, dat jullie zoveel zien!
Geniet nog verder!
Liefs van Bram en Alie. -
14 April 2014 - 11:39
Inge:
Dag allebie, een letterlijk hoogtepunt van de reis lijkt me. Heel mooi om te lezen.
Liefs van Inge -
20 April 2014 - 13:49
Ide:
Heel erg jaloers makend! Heeel gaaf!
Geniet er van schatten!
zoen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
